Вёска Хмелева Жабінкаўскага раёна ў пісьмовых крыніцах згадваецца ў ХVI ст. як маёнтак у Берасцейскім старостве ВКЛ. На захадзе, непадалёк ад Хмелева, на могілках у 1725 г. быў узведзены з дрэва уніяцкі храм у гонар Праабражэння Гасподняга.

Вёска Рухча 1-я Столінскага раёна Брэсцкай вобласці вядома з 1644 г. У цэнтры вёскі на сродкі ўладальнікаў Скірмунтаў у 1730 г. пабудаваны невялікі драўляны храм Нараджэння Багародзіцы. Напачатку быў уніяцкім, пасля скасавання уніі ў 1839 г. — праваслаўны. Да 1853 г. царква была прыходскай, а потым прыпісана да Радчыцкага праваслаўнага прыхода.

Першы ўспамін ў пісьмовых крыніцах аб праваслаўным храме святога архангела Міхаіла ў в. Сцяпанкі Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці адносіцца да 1619 г. У другой палове ХVІІІ ст. быў пабудаваны новы храм па уніяцкіх канонах, датай заканчэння будаўніцтва лічыцца 1780 г.

Вёска Новая Мыш Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці вядома з XVI ст., была некалі буйным мястэчкам на старым Варшаўскім гасцінцы. У першай палове ХVІІІ ст. існаваў драўляны палац, пабудаваны з рысамі стылю барока. У 1641 г. падканцлер ВКЛ Казімір Леў Сапега пабудаваў у Новай Мышы драўляны касцёл.

У цэнтры в. Востраў Ласіцкага сельсавета Пінскага раёна Брэсцкай вобласці знаходзіцца Свята-Раства-Багародзіцкая (Свята-Прачысценская) царква. Пабудавана ў 1720 г. як уніяцкая. Пасля скасавання уніі (1839) перададзена праваслаўным. У 1869 г. часткова перабудавана.

У Востраве з пачатку ХVI ст. вядома царква ў гонар Нараджэння Багародзіцы. Прыход уваходзіў у Турава-Пінскую епархію. Праз дзвесце гадоў на месцы даўняй царквы пабудаваны новы ўніяцкі храм у традыцыях палесскага народнага дойлідства. Па стане на 1837 г. царква была прысвечана Беззаганнаму Зачаццю Дзевы Марыі. У парафіі налічвалася 593 вернікі. Апошнім уніяцкім пробашчам быў Аляксандр Страпко.

У цэнтры в. Стрэльна Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці знаходзіцца Свята-Аляксандра-Неўская царква,пабудаваная ў 1800 г. на ахвяраванні памешчыка Андрэя Сулкоўскага. Будавалася як уніяцкая Свята-Мікалаеўская царква. Пасля ліквідацыі уніі (1839) будынак перададзены праваслаўным і асвячоны ў імя святога дабравернага князя Аялксандра Неўскага.

У цэнтры в. Чарнякова (цяпер Бярозаўскага раёна Брэсцкай вобласці) у 1725 г. была пабудавана Свята-Мікалаеўская царква, якая мае адметную гісторыю. У 1700 г. аднаму з сялян в. Ляскавічы ў лесе на сасне ў незвычайным бляску явіўся абраз Багародзіцы. Да іконы пачалі прыходзіць людзі, адбываліся цуды вылячэння хворых.

Свята-Параскева-Пятніцкая царква ў аг. Дзівін Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці мае багатую гісторыю. Пабудавана ў 1740 г. (па іншых крыніцах — у 1728 г.) на месцы храма, які адзначаны ў 1566 г., намаганнямі святара Яна Антонія Ваяводскага. Размешчана на цэнтральнай вул. Леніна (былая Кобрынская) алтаром на захад. Гэта адзін з нешматлікіх праваслаўных храмаў, які размешчаны алтаром на паўночны захад, бо па царкоўных канонах алтар заўсёды звернуты на ўсход.

Спаскі манастыр г. Кобрына — найбольш старажытны помнік праваслаўнага царкоўнага будаўніцтва, адно з найстаражытнейшых мясцін Беларусі. Размешчаны на левым беразе р. Мухавец. Да нашых дзён захаваўся келейны двухпавярховы манастырскі корпус (вул. 17 Верасня, 11).

Першы касцёл у в. Чарнаўчыцы Берасцейскага павета ВКЛ (цяпер Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласці) з’явіўся яшчэ ў канцы ХV ст., калі вёскай валодалі Іллінічы. Храм у гонар Прасвятой Троіцы пабудаваны ў 1585–1595 гг. на сродкі ваяводы Мікалая Хрыстафора Радзівіла «Сіроткі».